Terug naar Siberië

Sta mij toe om eventjes reclame te maken voor een zalig tv-programma. "Terug naar Siberië", de maandagavond om 21.10u. op "één", is werkelijk om van te smullen. Dít noem ik reality-tv. Niks geen bende zagende halvegaren, Robinsons, beauty's en nerds, doelbewust en mediabelust opeengepakt in een huis, kasteel, of op een armzalig dan wel luxueus eiland, die niks beters te doen hebben dan lullen, zich onledig houden met nutteloze activiteiten en zichzelf constant beklagen over iets waar ze nota bene helemaal zelf voor gekozen hebben - dat zijn één voor één fake reality-programma's zonder ook maar een millilitertje inhoud.

Geef mij maar de échte mens in zijn natuurlijke omgeving: dat is "Terug naar Siberië" en zelfs nog meer: dit is ook een onbekende natuurlijke omgeving van soms ongekende schoonheid. Wat Martin Heylen en zijn ploeg hierin verwezenlijkt hebben, verdient méér dan de Ha! van Humo. Eerst trokken ze maandenlang door het ijskoude en barre (tot -60°) Siberië - niet met als doel geld te winnen noch om zichzelf te bewijzen, maar enkel om te trachten een beeld te krijgen van de mensen in deze godvergeten en soms haast onmenselijke oorden. En geloof me, dáár steek je nog wat van op!

Ongelooflijk hoe kalm en gelaten ze omgaan met de pakken sneeuw waarin ze zich vastrijden, de breuken die ze oplopen op een glad voetpad, de extreme koude waarin ze moeten werken (bouwvakkers stoppen pas bij -50° C gewoon omdat de kranen dan niet meer functioneren!), de verwarming die écht centraal wordt geregeld (door de stad) en af en toe uitvalt, de ijsblokken uit de tuin die ze moeten smelten om water te krijgen... toegegeven, vaak helpen een paar geuten wodka ook wel.
Wat wij hier te zien krijgen, grenst soms aan het ongelofelijke.

Vervolgens nam de Martin Heylen-ploeg ook nog eens de moeite om in de zomer terug te keren, om de verschillen met de winter te zien en tegelijkertijd om dezelfde mensen op te zoeken en weer met een bezoekje te vereren. Héél fijn om te zien hoe de tv-ploeg (weer) met open armen wordt ontvangen en hoe het alledaagse leven verandert als de temperatuur meer dan 80° verschilt met de winter. Ja, dít is (interessante) reality-tv: we zien hoe die mensen leven, wonen, werken, feestvieren, ontspannen, reizen, ... En dat alles benaderd met respect, meegaandheid en inlevingsvermogen, en soms een vleugje humor. Als kijker heb je het gevoel betrokken te zijn: je bent blij met de blije mensen, je voelt mee met de tegenslagen.
Maar niet alleen dat aspect maakt het programma zo boeiend; de prachtige videobeelden met gevoel voor gevoel, respect, bewondering voor mens en natuur, maar bovenal gevoel voor schoonheid (soms desondanks!); en de toepasselijke muzikale ondertonen maken het programma helemaal áf.
Waar blijven de Oscars?

Een gat in uw cultuur als je het programma nog niet gezien hebt: ik raad iedereen ten zeerste aan om zich maandagavond om 21:09 met een dekentje en een jevenerke in de zetel te nestelen en de kijkbuis/flatscreen af te stemmen op "één" (of het op te nemen en zich een andere avond te nestelen): geloof me, genieten zúl je.